კოლორექტალური კიბო მსოფლიოში მესამე ყველაზე გავრცელებული კიბოს ტიპია. მისი რისკ-ფაქტორების, სიმპტომების და სკრინინგის ვარიანტების გამოვლენა არის წარმატებული მკურნალობის გასაღები.
კოლორექტალური კიბო (CRC), რომელსაც ასევე უწოდებენ ნაწლავის კიბოს, იწყება მსხვილ ნაწლავში უჯრედების პათოლოგიური ზრდით. ის შეიძლება დაიწყოს მსხვილ ნაწლავში ან სწორ ნაწლავში, რაც იწვევს მსხვილი ნაწლავის კიბოს ან სწორი ნაწლავის კიბოს. ექიმები ჩვეულებრივ ათავსებენ მსხვილი ნაწლავის და სწორი ნაწლავის კიბოს ერთ კატეგორიაში, რადგან მათ აქვთ მრავალი საერთო მახასიათებელი. უმეტეს შემთხვევაში, მსხვილი ნაწლავის კიბო წარმოიქმნება კეთილთვისებიანი წარმონაქმნებიდან მსხვილი ნაწლავის შიდა გარსზე, რომელსაც ეწოდება პოლიპები. დროთა განმავლობაში ზოგიერთმა პოლიპმა შესაძლოა მუტაცია მოახდინოს და სიმსივნურ ქსოვილად გარდაიქმნას.
კოლორექტალური კიბოს ზუსტი მიზეზი ჯერ კიდევ უცნობია, მაგრამ გარკვეული რისკ-ფაქტორები ასოცირდება დაავადებასთან. ოჯახურ ანამნეზში კოლორექტალური კიბოს ან საკვერცხის კიბოს არსებობამ, სარძევევე ჯირკვლებისა და საშვილოსნოს კიბოს არსებობამ ქალებში, ასევე მემკვიდრეობითი გენის სინდრომებმა, ადრე გამოვლენილმა პოლიპებმა ან საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის ანთებითმა დაავადებამ შეიძლება გაზარდოს მსხვილი ნაწლავის კიბოს განვითარების რისკი. წყლულოვანი კოლიტი ან კრონის დაავადება წარმოადგენენ კოლორექტალური კიბოს განვითარების რისკის ფაქტორებს, განსაკუთრებით კი იმ ადამიანებში, რომლებსაც აღნიშნული ჰქონდათ 10 წელზე მეტი ხანია. თუმცა, შემთხვევების მეტი წილი მოდის რისკის ქცევით ფაქტორებზე, როგორიცაა მოწევა, არაჯანსაღი კვება, ჭარბი რაოდენობით ალკოჰოლის მიღება და ფიზიკური უმოქმედობა. დიდი რაოდენობით წითელი ან გადამუშავებული ხორცის მიღებასა და ჭარბ წონას ასევე შეუძლია რისკის გაზრდა. 60 წლის შემდეგ მსხვილი ნაწლავის კიბოს განვითარების ალბათობა უფრო მაღალია, თუმცა ეს შეიძლება მოხდეს ნებისმიერ ასაკში. კვლევების მიხედვით, კოლორექტალური კიბოს დიაგნოზის მქონე პაციენტთა ერთი მესამედი 55 წელზე ნაკლები ასაკისანი არიან.
საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის კიბო თითქმის თანაბრად ახდენს გავლენას მამაკაცებსა და ქალებზე. თუმცა, სიცოცხლის განმავლობაში დაავადების განვითარების რისკი ოდნავ მაღალია მამაკაცებში (4,3% – 4%). ზოგიერთი კვლევის თანახმად, მამაკაცებს დიაგნოსტირდებიან უფრო ახალგაზრდა ასაკში, ვიდრე ქალები.
ქალმა პაციენტებმა შეიძლება ზოგ შემთხვევაში უგულვებელყონ მსხვილი ნაწლავის კიბოს ნიშნები და სიმპტომები, რადგან ზოგიერთი მათგანი მენსტრუაციასთან ან სხვა გინეკოლოგიურ დაავადებებთან დაკავშირებული დისკომფორტის მსგავსია. ქალებში კიბოს განვითარების რისკი მენოპაუზის შემდეგ იზრდება.
ძალიან ხშირად, არ არსებობს კოლორექტალური კიბოს კონკრეტული ადრეული სიმპტომები, სანამ სიმსივნური ზრდა არ განვითარდება. ამ მიზეზით, რეგულარული სკრინინგი ხელს უწყობს დაავადების გამოვლენას სიმპტომების განვითარებამდე, მაშინ როდესაც მსხვილი ნაწლავის კიბო ყველაზე განკურნებადია.
მსხვილი ნაწლავის კიბოს სიმპტომები დაავადების განვითარებასთან ერთად უფრო შესამჩნევი ხდება. ისინი შეიძლება სხვადასხვაგვარად ვლინდებოდეს სხვადასხვა ადამიანებში, სიმსივნური წარმონაქმნის ადგილმდებარეობისა და ზომის მიხედვით:
ეს სიმპტომები არ ნიშნავს აუცილებლად კიბოს არსებობას. საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის ბევრმა სხვა დარღვევამ შეიძლება გამოიწვიოს მსგავსი პრობლემები, მათ შორის ბუასილმა, წყლულმა, გაღიზიანებული ნაწლავის სინდრომმა და ა.შ. ნებისმიერი ჩივილის შემთხვევაში, რომელიც გრძელდება რამდენიმე დღეზე მეტხანს, ეწვიეთ ექიმს.
როგორ წესი, მსხვილი ნაწლავის კიბოს რეგულარული სკრინინგი უნდა დაიწყოს 50 წლის ასაკიდან იმ ადამიანებისთვის, რომლებსაც არ აქვთ ამ დაავადების ოჯახური ანამნეზი და არ აქვთ ჩივილები. შეიძლება დაგჭირდეთ სკრინინგის დაწყება 40 წლის ასაკში ან უფრო ადრეც, თუ გაქვთ რაიმე რისკ-ფაქტორები. გენეტიკურად მემკვიდრეობითი პოლიპოზის სინდრომის მქონე ადამიანებში სკრინინგი უნდა დაიწყოს 15-18 წლის ასაკში.
არსებობს მსხვილი ნაწლავის კიბოს ადრეული გამოვლენის სკრინინგის რამდენიმე ვარიანტი, მათ შორის ფეკალური ოკულტური სისხლის ტესტი (FOBT), განავლის დნმ ტესტი, კოლონოსკოპია, მოქნილი რექტორომანოსკოპია და კომპიუტერულ ტომოგრაფიული კოლონოგრაფია. სკრინინგის საუკეთესო მეთოდი კოლონოსკოპიაა. იგი იყენებს თხელ, მოქნილ მილს, რომელსაც ბოლოში კამერა აქვს დამაგრებული მსხვილი ნაწლავის შიგნიდან შესამოწმებლად. პროცედურა ექიმებს საშუალებას აძლევს აღმოაჩინონ და მოაშორონ პოლიპები მანამ, სანამ ისინი გადაიქცევიან კიბოდ, ან აიღონ ნიმუშები (ბიოფსია) საეჭვო უბნებიდან. კოლონოსკოპიის დროს ამოღებული პოლიპების გამოკვლევა ხდება იმის დასადგენად, არის თუ არა მათში კიბოს ან კიბოსწინარე უჯრედები.
თუ მსხვილი ნაწლავის კიბოს დიაგნოზი დადასტურდა, ჩატარდება დამატებითი სისხლის ანალიზები და ვიზუალიზაციის ტესტები, რათა შეფასდეს დაავადების ზუსტი ტიპი, სტადია და დაავადების გავრცელება. აჯიბადემის ონკოლოგიური ცენტრები უზრუნველყოფენ სწრაფ წვდომას ყველა უახლეს ვიზუალიზაციის ხელსაწყოზე, მათ შორის გულმკერდის რენდგენი, მუცლის კომპიუტერული ტომოგრაფია (CT), ულტრასონოგრაფია (US), მაგნიტურ-რეზონანსული ტომოგრაფია (MRI), ენდორექტალური ულტრასონოგრაფია (ERUS), პოზიტრონ–ემისიური ტომოგრაფია (PET), კოლორექტალური კიბოს დეტალური დიაგნოსტიკისთვის.
მსხვილი ნაწლავის კიბოს პროგნოზი და მკურნალობა დიდად არის დამოკიდებული მის აღმოჩენის სტადიაზე. სტადიები კლასიფიცირებულია 0-დან (კარცინომა ადგილზე) IV-მდე შკალის მიხედვით. უფრო დაბალ სტადიებზე, კიბო შემოიფარგლება მსხვილი ნაწლავის კედლით, მაშინ როდესაც IV სტადიაზე მსხვილი ნაწლავის კიბო ვრცელდება შორეულ ორგანოებში (მეტასტაზირებულია). ადრეულ სტადიაზე დაავადების გამოვლენისას მის გავრცელებამდე 5-წლიან გადარჩენის მაჩვენებელი 90%-ს აჭარბებს. კიბო განკურნებულად ითვლება, თუ ის არ განმეორდება 5 წლის განმავლობაში. გვიანდელ სტადიაზე, გადარჩენის მაჩვენებელი უფრო დაბალია, მაგრამ სტაბილურად იზრდება. ბოლო ათწლეულების განმავლობაში მსხვილი ნაწლავის კიბოთი სიკვდილიანობის მაჩვენებელი მცირდება. ეს დაკავშირებულია ადრეული გამოვლენის გაუმჯობესებასთან სკრინინგის პროგრამების წყალობით. როდესაც კიბოს გამოვლენა ადრე ხდება, უფრო ადვილია მისი მკურნალობა. მეორე მხრივ, მკურნალობის მეთოდებმაც დროთა განმავლობაში განიცადა პროგრესი. მულტიდისციპლინურ მიდგომას და ყოვლისმომცველ, კომპლექსურ მკურნალობას, რომელიც მიიღება გამოცდილ ონკოლოგიურ ცენტრებში, როგორიცაა აჯიბადემი, შეუძლია წვლილი შეიტანოს უკეთესი შედეგების მიღწევაში.
ის თუ როგორ მოხდება მსხვილი ნაწლავის კიბოს მკურნალობა დამოკიდებულია მის ლოკალიზაციაზე, სტადიაზე და ბევრ სხვა ფაქტორზე. რაც უნდა იცოდეთ არის ის, რომ კოლორექტალური კიბო განკურნებადი დაავადებაა, განსაკუთრებით მაშინ თუ ის დიაგნოსტირებულია ადრეულ სტადიაზე. შემთხვევებიდან გამომდინარე, ქირურგიული ჩარევა, ქიმიოთერაპია, მიზნობრივი თერაპია, იმუნოთერაპია ან დასხივება შეიძლება გამოყენებულ იქნას ცალკე ან კომბინირებულად.